Marmur (z gr. μάρμαρος marmaros) to skała metamorficzna powstała z przeobrażenia wapieni, rzadziej dolomitów.

Składa się głównie z krystalicznego kalcytu lub dolomitu (marmur dolomitowy). Niewielka część geologów definiuje jako marmur wyłącznie skały węglanowe przeobrażone w warunkach głębokiego metamorfizmu strefy głębokościowej o nazwie kata (temperatury 500-700 st. C, wysokie ciśnienie), skały przeobrażone w strefach niższego metamorfizmu (epi i mezo) nazywając wapieniem krystalicznym. Przeważnie jednak terminu "wapień krystaliczny" używa się w przypadku skał metamorficznych jako synonimu marmuru dla każdej skały węglanowej poddanej metamorfizmowi.

Od starożytności stosowany jako cenny materiał budowlany, rzeźbiarski oraz architektoniczny.
Znane marmury wydobywa się w Carrarze we Włoszech i na chorwackiej wyspie Brač. Marmury wydobywa się przy użyciu różnych urządzeń tnących, nie stosuje się materiałów wybuchowych, gdyż prowadzą one do spękania skał i drastycznej redukcji bloczności złoża, co uniemożliwia wydobycie bloków na tyle dużych by pociąć je na płyty okładzinowe lub przeznaczyć na rzeźby. Marmury spękane i odpady z produkcji pełnowartościowego marmuru wykorzystuje się do produkcji lastriko lub grysu marmurowego.

Granit jest skałą magmowo-głębinową, średnio- lub grubokrystaliczną. Odznacza się budową jawnokrystaliczną na skutek środowiska głębinowego w jakim powstał.

Według definicji Międzynarodowej Unii Nauk Geologicznych (IUGS) granit jest skałą zawierającą 80–100% objętościowych minerałów głównych: kwarcu, skaleni alkalicznych i plagioklazu w proporcjach przedstawionych na diagramie klasyfikacyjnym (rys. obok) oraz 0–20% objętościowych minerałów akcesorycznych.

Wśród minerałów głównych zawartość kwarcu powinna stanowić 20–60% objętościowych skały, a udział skaleni alkalicznych powinien wynosić 65–90% objętościowych całkowitej zawartości skaleni w skale.

W skład granitu wchodzą: ortoklaz, plagioklaz, kwarc, biotyt, rzadziej muskowit i amfibole (hornblenda, barkevikit, arfvedsonit, riebeckit), rzadziej pirokseny (hipersten, diopsyd, diallag, egiryn) oraz w niewielkich ilościach również minerały akcesoryczne: apatyt, cyrkon, monacyt, ksenotym, turmalin, beryl, tytanit, rutyl, anataz, magnetyt, allanit, fluoryt, granat i inne.

Granit odznacza się wyraźnym ciosem, zwykle w trzech prostopadłych kierunkach, co ułatwia jego wietrzenie, a także eksploatację.

Wietrzejąc tworzy charakterystyczne skałki, owalne lub kuliste bloki skalne, niekiedy gołoborza, a w warunkach wietrzenia chemicznego w ciepłym i wilgotnym klimacie – "kaszę granitową".

Granit przybiera różne barwy, takie jak szara, białoróżowa, zielona, czerwona, czarny i inne. Ze względu na dostępność dużych bloków, łatwość cięcia i polerowania oraz walory estetyczne jest używany w budownictwie jako kamień budowlany i dekoracyjny.

Konglomerat (inaczej aglomarmur lub aglomerat) to produkt przemysłowy będący połączeniem 95% kamienia naturalnego - łamanego i 5% żywicy poliestrowej jako łącznika o doskonałych właściwościach fizyczno-mechanicznych.

Produkt końcowy posiada parametry fizyczno-mechaniczne podobne lub nawet przewyższające kamień naturalny wchodzący w jego skład.
Dzięki produkcji przemysłowej tego typu kamieni odznacza się wysoką jednolitością koloru, tekstury i jakością.

Konglomerat jest doskonałą alternatywą dla kamienia naturalnego, płytek ceramicznych i lastrika.

Najczęściej wykorzystywany jest jako materiał na blaty kuchenne i parapety.

Trawertyn (martwica wapienna, źródleniec, tuf wapienny) to porowata skała osadowa składająca się głównie z kalcytu i aragonitu. Odmiana martwicy wapiennej.

Koloru zwykle białego, często z uwarstwieniami koloru żółtego lub czerwonawego.

W martwicach często występują szczątki roślin i zwierząt.

Jest używany w budownictwie jako ozdobny materiał budowlany. Nazywany alabastrem egipskim był używany już w starożytnym Egipcie do wyrobu posągów i waz.